Arkadaşım 8

Süreyya o sabah yeni bir davaya başlamıştı üstelik davayı almayı kendisi istemiş ,mağdur kadından hiçbir ücrette talep etmemişti davayı kazanınca eşinin neyi var neyi yok alıp onu içeriye atınca bana bir yemek ısmarlarsın ödeşiriz demiş zavallı kadın inanamamıştı.Hukuk bölümünü bu yüzden isstemiş babası gibi adamlara gününü göstermek istemişti avukatlığa başlayalı üç yıl kadar olmuştu ama şimdiden ünü yayılmaya başlamış karşı tarafın avukatları ondan yaka silker hale gelmişlerdi..

Eve vardığında saat gece yarısına yaklaşmıştı oldukçada yorulmuştu bir salon ve tek yatak odası olan stütyo tipi bir dairesi vardı istanbulun oldukça nezih bir semtinde olan bu daireyi alabilmek için baya bir çalışmıştı ,ama inkar etmemek gerekiyordu geçen yıl baktığı ve çok ses getiren davayı kazanmamış olsaydı alamazdı ,eşi çok zengin parasının hesabı olmayan bir işadamı karısını hastanelik edinceye kadar dövüp beş parasız evden atınca ona gelmişti bir çok avukata gitmiş ama eşi araya birilerini sokmuş davadan vazgeçmişlerdi,bir tanıdığı süreyya yı tavsiye etmişt,davayı kazan bu adamdan benim hakkım olanı al yarısı senin demişti süreyya çok uğraştı bu dava içinama adamdan sevgilisiyle olan ilişkisini ortaya çıkartıp başka delillerle birlikte oldukça yüklü bir nafaka ve mallarınını dörtte birini alıp boşanmalarını sağladı ,kadında buna karşılık oldukça cömert davrandı .

Bir kahve yaptı kendine ve İstanbul u seyretmeye başladı annesini ablasını özlemişti annesi emekli olmuştu sonunda. çok çalışmıştı zavallı kadın hiç gün yüzü görmemişti, babasının şiddetinden en çok annesi etkilenmişti babasını hep öfkeli bağıran eşyaları kıran ve sonrada annesini ablasını ve kendisini döverken hatırlardı.Onu kızdırmamaya çalışırlardı hatırlıyordu daha dün gibi daha yaşı 7 miydi yoksa 8 miydi babası eve gelmiş yemeğini yemiş arkasından neden hemen çay yok diye olay çıkartmış,annesini çok kötü dövmüştü ablası annesini korumaya çalışmıştı onunda kolundan öyle bir tutup kıvırmıştıki kolu iki yerinden kırılmıştı ablası öyle çığlık atıyorduki süreyya babasına bağırmıştı bırak ablamı sen ne biçim babasın diye babası henüz demlenmemiş çayı alıp üstüne dökmek istemişti yine annesi önüne geçmiş sıcak su onun üstüne dökülmüştü.annecigim diye mırıldandı ..Babası aciz bir adamdı kişiliksizdi annesi çok güzelmişti evlendiklerinde ,kocasının bukadar kıskanç olduğunu anlamamıştı seven eş kıskanırdı biraz tabiki ama bir zaman sonra dayanılacak hal olmadığını anlamıştı ama bir kızları olmuştu geçer diye bekledi ama zaman geçtikçe şiddet te fazlalaştı ikinci kızı olduğunda eşi niye erkek doğurmadın sen soyumun kurumasını istiyorsun diye daha fazla kavga eder hale gelmişti eşini seven böyle yapmazdı babası kimseyi sevmezdi yalnızca aciz olanı ezerdi,ablası okadar yılmıştıki 15 yaşında ilk seni seviyorum diyen kişiye kaçmıştı ,yağmurdan kaçarken doluya tutulmuştu ama ne yapsındı acizliktendi başlarında kendilerine sahip çıkan olmamıştı ve babası bir kavgaya karışmış birini bıçaklamıştı hapistede vurduğu adam ın tanıdıkları tarafından sişleneler öldü hayatını ve etrafındaki herkesin hayatını mahvetmişti..

Süreyya babası öldüğünde 14 yaşındaydı .cenazenin eve getirilişini ve gömülmeye götürülüşünü hiçbir duygu taşımadan ve tek damla yaş akıtmadan seyretmişti ,annesi ağlamıştı belkide yitip giden hayatına ağlamıştı kimbilir ablasını annesi eve geri getirmişti onunda hayatı hiç kolay değildi ve onuda çalıştığı işyerine aldı çalıştılar süreyyanın okuması için uğraştılar ablasıda bundan iki yıl önce kendi halinde eşi ölmüş bir adamla evlendi adamın iki çocuğu vardı onları kendi çocuğu gibi sahiplendi hayatından memnundu ...

Telefona eli gitti saatte baya geç olmuştu ama annesinin sesini duymak istedi ,aradı ..annesi birkaç dakika sonra açtı hal hatır ettiler ne var neyok diye uzun zamandır memleketine gitmemişti ,annesi bugün zafer amcanın cenazesi geldi ,memleketinde gömülmek istemiş onlara başsağlığına gidemedim gelen giden çoktu bende uzaktan baktım yalnızca ve nermin teyzeni gördüm ,yanına gidememek bana çok koydu dedi ...

Süreyya telefonu kapatınca ,bir kaçdakika öylece kaldı ve sonra çantasına birkaç parça eşya toplamaya başladı,arabasını çalıştırdı yola koyuldu..

Sabah olmadan varmıştı çocukluğunun gençkızlığının geçtiği bu kasabadan nefret ediyordu,güzel anlarıda olmuştu ama daha çok kötü anılar vardı.en güzel anıları melikeyle olanlardı yine en kötüsüde onunla olandı..bütüngün konuşurlardı ,gezerlerdi bir şeyler alıp yarısını o yarısınıda melike yerdi birbirlerinin suyunu içerlerdi ,birkalemi bile paylaşırlardı..
Annesinin yaşadığı eve gitti.sarıdı ve kucağında birsaat kadar uyudu,cenazenin kaldırılışına uzaktan baktı tıpkı babasının gidişine baktığı gibi ama bu defa ağladı o iyi bir adamdı melikeyle kendisini hiç ayırmazdı başkalarının aksıne babası yüzünden onu yargılamaz ,sevgiyle başını okşardı,gitmek istedi ama hayır melikede oradaydı mutlaka hoş karşılanmazdı şimdi,bekledi bekledi...

akşam üstü mezarına gitti başucuna oturdu dua etti...

Beni affet zafer amca dedi..ama mecburdum ,kötü olan birşey yapmadım ben melikeyi o adama veremezdim onu ona ziyan edemezdim arkadaşımı okadar çok seviyordumki ondan vazgeçmesini çok söyledim ama hayır onu okadar çok seviyorduki gözü hiçbirşey görmüyordu,ondaki kötülüğü görmüyordu ,herkesi kendisi gibi iyi sanıyordu,ama o iyi biri değildi zafer amca o çok kötü birisiydi o aynen babam gibi bir adamdı ,arkadaşımı başka türlü vazgeçiremedim bende o kötü adamı vaz geçirdim böyle olsun istemezdim ama mecburdum .ben arkadaşım için arkadaşımı kaybettim,ama o şimdi mutlu ya boşa gitmedi beni ne olur affedin ,hakkınızı helal edin...

Süreyya başını kaldırdığında melikeyle yüzyüze geldiler ...İkiside yutkundu süreyya başın sağolsun dedi..oda sağol diye zorlukla cevap verdi,melike duymuşmuydu aacaba ama birşey diyemezdi,yavaşça yürüdü..melike ne yapacağını bilemedi arkasından baktı ,arkadaşım diye içinden haykırmak geldi ama sesi çıkmadı,duymuştu onun konuştuklarını....ama artık çok geç dedi sessizce çok geç sana birdaha güvenemem ...

..Hoşçakal arkadaşım dedi kendine iyi bak ....