2 Kasım 2010 Salı

İnsanlar..

Dolaşmaya çıkıyorum ,ilk okulların dağılma saine denk geliyor ...iki çocuk en fazla ikinci sınıfa gidiyorlar bir kız birde erkek.Sol yanımızda kabak satan bir kamyon,kabaklar bayağı irice..ister istemez çocukların konuşmalarını dinliyorum...

Erkek çocuk,Biliyomusun benim babaannemin kabakları çooook daha büyük,aha bukadar,iki kolunu açar...
Kız,benimde dedem in bahçesindeki kabaklar daha büyük ,benim boyum kadar bikere....

Erkek,benim dedem in bikere daha büyük,dedem kadar büyük,senden daha büyük bikerem...

Kız,benim dedm inki bu araba kadar büyük bikere,en büyük o...

Erkek, salak okadar büyük ünü bikere manava nasıl sokacaklar,okadar büyük olmaz...

Kıkırdaşarak yollarına devam ederler bendeki istemsiz sırıtmayı çok sonra fark ettim...karşıdan karşıya geçecegim trafik ışığında duruyorum ,imam hatipli oldukları belli olan iki kız konuşuyor çok zayıf olan ağlıyor öbür kız onu teselli ediyor..

Sana demiştim ben ama herkese hemen güvenme diye ama hayır sen herkesi kendin gibi sanıyorsun ,her sırrını açıyorsun ..daha dur..neler göreceksin öyle kalleşler vardırki neler yaparlar ..ağlama artık herkeslede samimi olma artık...

Karşıya ben geçtim onlar hala konuşuyorlardı,kızın ağlaması beni üzdü ne sebepten olursa olsun..

biraz yürüdüm ,bir mağazadan çıkan kız önümde yürümeye başladı kulağına telefonun kulaklığını takmış arsızca sakız çiğniyor kimseye aldırış ettiği yok ,uzun ince bacaklarını daha zayıf gösteren çizgili tayt kısa kırmızı mont ve kırmızı botlar ayağında , anında dikkat çeken bir kız ünili olduğu aşikar..Telefon konuşmasına kulak misafiri oluyorum.

Banane oğlumm...hiç te umrumda deilsin..bana ne oğlummmm....hadeee..hadeee,yürü git beee..yürü git beee...

Daha fazla dayanamadım yürüdüm geçtim ..yurdumdan insan manzaraları ...

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder