Yaklaşık 15 gün oldu evimize döneli..artık burayada evimiz diyoruz,hem alıştık hem alışamadık..Çok yalnız, çok sakin günler geçiriyorum.Kafamı dinlendireceğim günler isterdim öyle çok dinlendiki sanki sanki bomboş bir kafam var..kızım ın arada bir depresyona girip beni çıldırtması,beni canımdan bezdirmesi,olmayan kafamın içinde ateşler çıkmasına sebep oluyor...
O alışamadı,belki başka türlü düşünüyordu üniverste hayatını...yada alıştığı yerlerden farklı.
Buralar ,çok güzel ,çok sakin,hiç bir karışıklığı gürültüsü patırtısı olmayan,herkesin birbirine saygısı olan ,istersen sabahın 3 ünde yada 5 inde sokaga çık,kimse neişin var demez ,kapın açık kalsa korkmazsın.
Biz anne kız ,buraya geldiğimizde tedirginliklerimiz vardı,aynı zamandada özlemlerimiz...canımız ne isterse onu yapacaktık,akşam yürüyüşlerimiz olacaktı..canımız dışarıda yemek isterse çıkacak ,ne istiyorsak onu yiyecektik.isediğimiz saatte yatıp kalkacaktık,arkadaşlarlarıyla gezecekti,birçok yeni arkadaşı olacaktı,onları eve çağıracak onlarla yemekler yapacak,müzik dinleyecekler,ders çalışacaklardı..ben bol bol nakış işleyecek,resim yapacaktım..
Ben ne bir sayfa resim yapabildim,nede bir iyne dürttüm...kızım ders çalışıyor geç yatıyor,bende geç kalkmaya başladım,sobayı yakıyorum,kendime çay yapıyorum televizyonu açıyorum,temizlik yapıyorum,bazen markete çıkıyorum yemek yapıyorum,akşam oluyor,,haftada 3 kere genelde dışarıya çıkıyoruz..
Kızım ilk hafta çok arkadaş edindi..ama çoğunu zaman içinde eledi..eve davet etti bazılarını..daha sonra birkaçını davet etti...şimdi sadece iki tanesini binde bir çağırıyor...
Arkadaşlıkların üniversitede farklı olacağını , artık yetişkin insanlar olacağız,daha dürüst arkadaşlıklar olur diye düşünüyordu..ama bencil olanlar ,yine bencil..evin varsa sana yamananlar,senin hayatın daha rahat diye kıskananlar daha fazla oluyor...
Hafta sonlarında erkek arkadaşlarının evlerine gidiyorlar bazıları normal aile gibi yaşıyor,bunu da normal karşılıyorlar,biz buğüne bügün üni yi kazanmış ve okuyan bireyleriz,kendi kararımızı veririz diyorlar,büyümeyi bu şekilde sanıyorlar,kızım eleştirdiğinde yada büyümenin bu olmadığını söylediğinde ,sen annenle yaşıyorsun daha diyorlarmış...
Kimse kimseye karışamaz..bizede eleştirmek düşmez ama ..arkasındaki tehlikeleri görmüyorlar..her yıl yaklaşık 5 bin kızın hamile kalıp bunların3 bin kadar ının kötü şartlarda kürtaj olduğu tespit edilmiş...
Gencecik hayatların tükenişi,ve en önemlisi ailelerin umutları ve emeklerının tükenişi...
Bir genç kolay okutulmuyor..Eşim bize ayda 1000 lira veriyor..hafta sonları gelip yine ihtiyaçlarımızı alıyor..odun kömürümüzüde alıyor..ama ay sonunu yinede zor getiriyoruz...
Ya daha zor şartlarda çocuğunu okutanlar..ALLAH güç kuvvet versin..çocuklarınada akıl fikir...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder